کی دنبال خوشبختیه؟ دومین حقیقت رو یاد بگیریم. از گفتن: من اشتباه کردم نترسیم. وگرنه در باتلاق خاطرات گذشته خفه میشیم. چون چیزی به اسم شانس یا بد شانسی وجود نداره. چون همه ی ماها اشتباه میکنیم. اشتباه باعث پیشرفتمون میشه. خدا گفته انسان موجودیه عجول جهول کفور هلوع...
پس نترس. بگو آره من اشتباه کردم و شتابزده تصمیم گرفتم. توی انتخابم با کسی وارد رابطه شدم که اشتباه بود. معامله ای کردم که حسابی باخت دادم. ولی عیبی نداره عوضش تجربه شد برام. الان کوهی از تجربیات همراهمه. کسی که بیشتر اشتباه کرده بیشتر درس گرفته. تا وقتی: من اشتباه کردم رو یاد نگرفتیم درجا میزنیم و دنبال مقصر میگردیم و دائم یا در گذشته ای اسیریم که گذشته.. و یا هول آینده ای رو داریم که
